Eind oktober kreeg ik acht ontwerpen voor de boekomslag voor ‘De verfrissende smaak van zure appels’ met het volgende bericht:
Hier zijn ze dan: de voorstellen voor de cover. De vormgever, Suzan van Lieshout, en ik hebben een heel duidelijke voorkeur en we zijn heel benieuwd naar jouw mening.
Mijn oog viel gelijk op een groene variant. Ik viel er als een blok voor. En ik was overtuigd dat dit ook de voorkeur was van de uitgever en vormgever. Maar toen ik dat terugmailde, bleken zij beiden voor de knalroze cover te gaan.
Uitgever Monique Lindzen (Van Duuren Management) lichtte haar voorkeur toe: “Deze roze omslag knalt en valt op. En dat doet jouw boek ook. Het nieuwe perspectief dat je geeft, de bril van pijn, om naar organisaties te kijken. Maar ook door je schrijven. Met hele diverse voorbeelden. En al die leuke quotes, waarvan je er veel zelf bedacht hebt. En de appelschil refereert voor mij naar ‘een appeltje te schillen hebben met’. Dat je echt nog iets te doen hebt. En dat is jouw oproep ook: ga iets doen met de pijn.”
Ook was het de eerste keus van ontwerpster Suzan van Lieshout: “Toen ik de titel van het boek doorkreeg, zag ik uiteraard meteen een mand vol zure appels voor me. Maar ja, het boek gaat natuurlijk niet over appelsap en die associatie wilde ik dan ook voorkomen. De titel is echter zó uitgesproken beeldend, dat je ook niet meer om de appels heen kon, want dat zou eveneens raar zijn. Ik ben dus op zoek gegaan naar de eigenschap van zure appels. Zure appels zijn hard, groen, sappig, ze veroorzaken vertrokken gezichten en verwrongen monden.
Kortom, je begint met een veelheid aan gedachten en terwijl je die aan het uitwerken gaat, pel je het concept eigenlijk steeds verder af. Uiteindelijk vond ik alleen het appelschilletje het meest krachtig. Het refereert voor mij aan ‘een appeltje schillen’, een directe link naar het pijnmanagement. Vervolgens was het zoeken naar de juiste kleur. Bij het groen van de appel bleven heel veel kleuren niet goed overeind. Veel kleurcombinaties gaven direct een saai gevoel. Magenta (ongemengd rood) bracht een soort schrikeffect teweeg. Het knalde letterlijk en ik was er daardoor meteen tevreden over.”
Hun reacties zette me aan tot nadenken… en ik vroeg hulp in mijn netwerk. Ik maakte een poll op LinkedIn en kreeg ontzettend veel reacties en feedback. Misschien heb ook jij gestemd via LinkedIn? Grote kans dat je dan op de groene versie hebt gestemd, want die had meer stemmen.
En toch koos ik voor de knalroze omslag. Toen nog met een beetje buikpijn, inmiddels met grote trots. Het was juist de feedback op LinkedIn die me hierin hielp. Waar het commentaar bij de groene versie vaak was ‘mooi’ of ‘rustig’. Riep de knalroze variant juist reacties op die passen bij de strekking van het boek:
- Ik kies voor de roze omslag: lekker opvallend en pakkend!
- Roze zet je lekker op verkeerde been, a-typisch en prikkelend!
- Roze en groen samen doet meer pijn dus die zou ik nemen ?
- De groene ziet eruit als een pakje appelsap, de roze als een boek.
- Ik zou de roze cover doen – vanwege de tegenstelling – zure appel en het mooie wat het oplevert als je daar doorheen bent.
Een beetje pijn aan de ogen mag het dus doen. Want ja, werken vanuit pijn is in het hier en nu even scherp, zuur of het knalt. Maar het gaat je zeker verrassen in wat het je oplevert. Lees over de inhoud van het boek en bestel ‘m direct!
