Inmiddels hebben velen mijn boek gelezen en natuurlijk vindt iedereen daar iets anders van. Hieronder lees je een aantal recensies van lezers die terug te vinden zijn op diverse websites.
Mathilde Maas Kuper slaat de spijker op de kop. Niet alleen inhoudelijk, maar ook in de tijd gezien. Achter mij en voor mij zie ik de pijn van de slachtoffers van de toeslagenaffaire en de manier waarop het politiek-bestuurlijke leiderschap ermee om is gegaan en nog gaat. Maar ook als leiderschapscoach zie ik vrijwel dagelijks de pijn van managers die worstelen met een destructieve pijncultuur.
Dick Rochat is leiderschapscoach, dwarse denker, begeleider, schrijver en spreker. De hele recensie van Dick Rochat is terug te lezen op Managementboek.nl
Zelfreflectie: soms heel direct, soms met een vleugje conflicthantering en onderhandelingstechnieken zoals die van de Harvard Business School, vaak met luchtigheid en humor op de juiste plek gepresenteerd. Kortom, het is een zeer aan te bevelen en lezenswaardig boek, ongeacht op welk niveau je werkt – al is het voor managers bedoeld. Het is uitermate toegankelijk geschreven, spoort aan tot nadenken en biedt zeker ook zelfreflectie aan. En ja, de inhoud schuurt bovendien regelmatig je eigen hersencellen. On top off, de methode werkt subliem, zo heb ik zelf bij een recente toepassing mogen ervaren.
Jacques Koster is mediastrateeg. Op Customertalk (een inspiratiebron voor klantgerichtheid) lees je de hele recensie.
Het krachtige van dit boek is dat het fenomeen pijn niet alleen wordt gefileerd. Er wordt ook een handelingsperspectief geboden hoe die pijn constructief te benutten. Zo wordt in het zogenoemde ‘pijnkwadrant’ onderscheid gemaakt tussen echte en ingebeelde pijn, en tussen pijn vanwege verlies (een mogelijk naderend ontslag) of onvervuld verlangen (een promotie die aan je neus voorbijgaat).
Martin van Staveren adviseert, doceert en schrijft over realistisch(er) omgaan met onzekerheden, risico’s én kansen. De recensie van Martin van Staveren kun je lezen op Managementboek.nl
Als je dit boek leest, besef je het: de redenen om voor de makkelijke weg van pijnvermijding te kiezen, vallen weg. Je hebt geen excuus meer om pijn nog langer te vermijden als je beseft dat pijn in feite een middel is waarmee je kunt werken aan tal van positieve veranderingen op individueel-, team- en organisatieniveau. De voordelen zijn immers heel waardevol voor je:
✅ Pijnmanagement biedt je waardevolle managementinformatie.
✅ Goed pijnmanagement stuurt het gedrag van mensen naar de gewenste situatie waar ruimte is voor leren en presteren.
✅ Besluitvorming en samenwerking wordt beter door een toename aan transparantie.
✅ Verandermanagement zal hierdoor soepeler verlopen.
✅ Jouw eigen leiderschap verbetert: je leert jezelf beter kennen, sterkt jouw fundament en jouw veer- en daadkracht. Jouw leiderschap wordt robuuster en toekomstbestendiger.
Elisabeth Hoffs is specialist marketing & communicatie. Zij heeft een complete samenvatting geschreven die je kan lezen op Frankwatching.
‘De verfrissende smaak van zure appels’ is een praktisch toepasbaar boek dat je ogen opent en laat zien dat pamperen, polderen of de botte bijl jouw organisatie niet wendbaarder maakt maar dat door het taal geven aan en begrijpen van pijn en middels een vijfstappenplan een effectieve pijncultuur gerealiseerd kan worden. Een aanrader voor iedereen die in een transformatie naar een meer wendbare organisatie zit of tegen muren aanloopt bij het doorvoeren van een verandering.
Henny Portman is consultant. Hij maakt recensies en QRCs (Quick Reference Cards) van boeken die hij goed vindt. Deze post hij op zijn eigen website.
Juist in deze tijd is dit een nuttig boek: pijnlijke veranderingen in organisaties zijn meer dan ooit nodig door de druk op de continuïteit door de Corona-lockdowns. En als er dan ook nog vermijdbare of oude pijn in je organisatie zit (en waar zit dat niet?), heb je als leidinggevende heel wat te doen. Ik vind het origineel om de ellende in organisaties gewoon als ‘pijn’ aan te duiden. Want zo voelt het voor medewerkers vaak best wel. Je krijgt veel tools om de ‘pijn’ in je organisatie aan te pakken en te zorgen voor beweging. Niet alleen de pijn-taal, maar ook een serie vragen die je kunt stellen om duidelijk te krijgen waar precies de pijn zit, en wat voorbeelden van interventies voor zowel acceptatie als actie. Mij sprak met name het onderdeel acceptatie aan, als separate stap die ook aandacht moet krijgen.
Elly Stroo Cloeck is project- en interim-manager op het gebied van Finance, Internal Audit en Risk Management. Daarnaast schrijft ze recensies en samenvattingen van managementboeken.
